دانش‌آموزان شاهد و ايثارگر با تحصيل علم و ادب، از طلايه‌داران عرصه علم و فناوري باشند
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۶۵۸۱۵
خبرگزاری آریا - مراسم تجلیل از دانش‌آموزان ممتاز شاهد و ایثارگر با حضور مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی و معاون فرهنگی، آموزشی و کارکنان و ممتازین در فردوس برگزار شد.
به گزارش «ایثار خراسان جنوبی»، مراسم تجلیل از دانش‌آموزان ممتاز شاهد و ایثارگر با حضور مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی و معاون فرهنگی، آموزشی و کارکنان و ممتازین در فردوس برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این مراسم ابوالفضل نوفرستی مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی، ضمن تبریک و گرامیداشت روز معلم، از جایگاه دانش‌آموزان ممتاز در جمع دیگر دانش‌آموزان سخن گفت و اظهار داشت: دانش‌آموزان ممتاز مخصوصا دانش‌آموزان شاهد و ایثارگری که در بین دیگر محصلان حائز رتبه‌های برتر می‌شوند، می‌توانند در ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در سطح جامعه محصلان کمک بسزایی را انجام دهند.
وی با اشاره به سفارش و توصیه حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری در رابطه با اهمیت ویژه آموزش تحصیلی فرزندان شاهد و ایثارگر گفت: برخورداری از علم و دانش مایه برتری در عصر ارتباطات امروز است و داشتن سلاح و قدرت نظامی نمی‌تواند عامل برتری در جهان باشد، بلکه با علم و دانشی که شما نخبگان و ممتازان شاهد و ایثارگر دارید ما می‌توانیم در همه زمینه‌ها برتر باشیم.
نوفرستی در ادامه هدف از برگزاری این نوع جلسات را تجلیل از دانش‌آموزان ممتاز شاهد و ایثارگر و ایجاد انگیزه و تقویت روحیه تلاش در سایر دانش‌آموزان شاهد و ایثارگر و همچنین توجه بیشتر دانش‌آموزان به مسائل فرهنگی و علمی دانست و افزود: دانش‌آموزان شاهد و ایثارگر باید با تحصیل علم و ادب و معرفت، از طلایه‌داران عرصه علم و فناوری باشند تا قدردان زحمات پدران شهید و ایثارگر خود شوند و با تجهیز به سلاح علم و ایمان، راه پرافتخار شهیدان و ایثارگران را تداوم بخشند.
شایان ذکر است که در پایان جلسه از دانش‌آموزان ممتاز شاهد و ایثارگر شهرستان با اهدای لوح تقدیر به رسم یابود تجلیل به عمل آمد.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: دانش آموزان ممتاز شاهد و ایثارگر دانش آموزان شاهد خراسان جنوبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۶۵۸۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بندبازی مرگبار برای تحصیل
تمام دردشان فعلا نبود همین پل ساده است که چون ندارند، دانش‌آموزان کم‌سن و سال روستا مجبورند با طناب از روی رودخانه رد شوند. چند روز پیش فیلم یک دقیقه‌ای از وضعیت عبور و مرور آنها در فضای مجازی داغ شدکه نشان می‌داد حوادث مرگباری جان‌شان را تهدید می‌کند. در روستای کورکچ ۱۵۰ خانوار زندگی می‌کنند اما پشت آن ظاهر سبز و دلگشا و آسمان آبی‌اش، مادرانی همیشه نگران سلامت فرزندان خود هستندکه اگر به مدرسه رفتند، دوباره زنده به خانه برمی‌گردند. داوود تائی از اهالی این روستا به جام‌جم می‌گوید، چون مدرسه ندارند، بچه‌ها مجبورند از روی پل رودخانه عمیق کاجو رد شوند تا به روستای بجاربازار در ۱۰ کیلومتری کورکچ بروند. پلی‌که تائی در موردش توضیح می‌دهد، دو تکه طناب و سیم ۲۰ متری است که دو طرفش به دو درخت بسته شده. دانش‌آموزان با دو دست طناب بالای سرشان را می‌گیرند و زیر پای‌شان هم سیم نسبتا نازکی وزن بدن‌شان را تحمل می‌کند تا داخل رودخانه نیفتند. آنها برای رفتن به مدرسه دو راه بیشتر ندارند؛ یا باید از روی پل معلق رد شوند یا از مسیر دیگری که کلی زمان می‌برد:«بچه‌ها پنج روز در هفته به مدرسه می‌روند و پنج دقیقه طول می‌کشد تا از روی سیم و طناب رد شوند که خطرات مختلفی مثل حمله گاندوها و غرق‌شدگی تهدیدشان می‌کند. اگر از روی طناب رد شوند، ۲۰ دقیقه‌ای به مدرسه می‌رسند، در غیر این صورت، حدود ۵۰ دقیقه طول می‌کشد تا به مدرسه برسند.»دانش‌آموزان چاره‌ای جز یادگیری بندبازی روی طناب را ندارند.کوچک‌ترها باید اول تمرین حفظ تعادل کنند، چون زیرپا و بالای دست‌شان سیم و طنابی است‌که دائم تکان می‌خورد. تائی یک بار شاهد سقوط دختربچه‌ای به داخل رودخانه بوده:«یک بار در خانه بودم که یک‌دفعه صدای جیغ شنیدم. وقتی به رودخانه رفتم، دختربچه‌ای را دیدم که به رودخانه سقوط کرده بود که او را نجات دادیم. اگر در تاریکی هوا، بچه‌ای به رودخانه سقوط کند، ممکن است هیچ‌کس نفهمد و حتی جسدش هم پیدا نشود.»
اسلم جدگال، معلم مقطع دبستان شهید مفتح روستای بجار بازار است‌که دانش‌آموزان روستای کورکچ به آن مدرسه می‌روند. جدگال می‌گوید: دانش‌آموزانی‌که از کورکچ می‌آیند، از نبود پل و جاده مناسب بسیار ناراحت هستند. سیل هم بیاید می‌شود قوز بالا قوز: «از بچه‌ها می‌پرسم چرا دیر به مدرسه می‌آیید، می‌گویند هیچ راهی برای زود رسیدن به مدرسه نداریم. خطر عبور و مرور خودروهای سوختکش و حمله گاندوها هم وجود دارد. چون مسیر رفتن به مدرسه طولانی است، بچه‌های پایه اول خیلی می‌ترسند. بعضی از بچه‌ها دو سه سال سن‌شان بالاتر می‌رود و بعد به مدرسه می‌روند و اگر به دلیل دوری راه نتوانند بیایند، ترک تحصیل می‌کنند.»
به دنبال آرزوها
دو دانش‌آموزی‌که پنج روز در هفته از روی پل معلق رد می‌شوند، کنار تائی ایستاده‌اند. هر دو ۱۲ ساله هستند. صدای شیطنت و خنده‌های ریز امیرحسین و معاوذ را می‌شنوم.
امیرحسین نمی‌ترسی از روی پل رد بشی؟
چرا می‌ترسم غرق شوم یا بیفتم تو آب و گاندو منو بخوره.
تو که اینقد می‌ترسی چطوری میری روی طناب؟
چون درس خوندن برام مهمه.
چرا؟
چون می‌خوام دکتر بشم.
معاوذ تو هم می‌ترسی؟
آره خیلی.
خب چرا میری رو پل؟
چون تنها امید خانوادمم. نمی‌خوام زندگی‌ام مثل اونا بشه.
تو می‌خوای چیکاره بشی؟
معلم.
آرزوت چیه؟
دلم می‌خواست تو روستامون مدرسه داشتیم و مجبور نبودم از رو پل رد بشم و این همه راه برم.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود